Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, bevond ik me op het aantrekkelijke eiland Curaçao, helemaal klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.

Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart Stage lopen Curacao van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Samen met mijn collega’s heb ik verschillende banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, veilig te stellen.

Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit pittoreske kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte warmte van individuen die van Curaçao een werkelijk unieke locatie maakten.

Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurlijke catastrofes, maar het gevoel van ruimte en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.

De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.

De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en praktijken met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.

Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens een trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en rijke vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.

Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale feesten en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookreis en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.

De eerste paar weken waren een snelle tijd van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme met elkaar verbonden waren in een uniforme en unieke methode. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de levendige ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het meteen alsof ik een ansichtkaart binnenstapte.

Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao stelde niet teleur. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de elegantie van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen.

Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was slechts een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik meer heb geleerd over ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij feitelijk bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.

Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen. Mijn ervaring met een fellowship als docent had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander van betrouwbare toeristen en een enthousiaste vakantieganger was die enthousiast was om de verrassingsschatten van de wereld te ontdekken. Toen ik thuis aan boord van het vliegtuig stapte, besefte ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.